به گزارش پایگاه خبری
چهاربهاران؛ مسئله حجاب از گذشته تاکنون جز جدانشدنی از فرهنگ جامعه ایرانی بوده و مستندات به‌دست‌آمده از ایران باستان نیز گواه بر این مسئله است.
حجاب به‌نوعی پوشش و سپر بانوان به‌عنوان پایه اصلی خانواده است که اگر از بین برود قطعاً پایه‌های خانواده متزلزل خواهد شد برای همین هم دشمنان ایران در جنگ فرهنگی تمام‌عیار خود قصد کشیدن بی حجاب کردن بانوان ایرانی را دارند تا به ازبین‌بردن فرهنگ ایرانی و اسلامی کانون خانواده را در جامعه نابود سازند
در همین خصوص حجت‌الاسلام مجتبی فقیهی کارشناس مسائل تربیتی و مذهبی در گفتگو با خبرنگار ما گفت: حجاب براى حفظ شخصیت زن، جلوگیرى از انحراف جوانان و مانع گسترش فساد در جامعه اسلامى است. همان گونه که اصل پوشیدن لباس براى زنان و مردان منافات با آزادى آنها ندارد، حجاب نیز چنین است.
وی با اشاره به اینکه بدون شک، یکى از امورى که به شهوت جنسى دامن مى‌زند، «برهنگى و خودآرایى زنان و مردان» براى یکدیگر است، خاطرنشان کرد: تأثیر این مسئله به‌خصوص در میان جوانان مجرّد، قابل‌انکار نیست، به‌گونه‌ای که می‌توان گفت: آلودگى به بی‌عفتی رابطه مستقیمى با بى‌حجابى، برهنگى و خودآرایى در انظار عموم دارد؛ حتى طبق بعضى از آمارهاى مستند، هر قدر این مسئله تشدید شود، به همان نسبت آلودگى به بی‌عفتی بیشتر می‌شود؛ مثلاً، در تابستان که به‌خاطر گرمى هوا، برهنگى زنان بیشتر می‌شود، به همان نسبت مزاحمت‌های جنسى افزایش می‌یابد و به‌عکس، در زمستان که زنان، پوشش بیشتر دارند؛ این گونه مزاحمت‌ها کمتر مى‌شود. بدیهى است که برداشتن حجاب، مقدّمه برهنگى، آزادى جنسى و بی‌بندوباری است که مشکلات و مفاسد ناشى از آن، در عصر و زمان ما بر کسى پوشیده نیست.
این کارشناس مسائل تربیتی ادامه داد: در این میان عده‌ای روشنفکرنما از روی علم و آگاهی و یا از روی بغض و یا جهالت، مخالف حجاب و پوشش زنان هستند و حجاب را سبب انزوای این قشر از جامعه می‌دانند. یا اینکه حجاب را یک لباس دست‌وپاگیر می‌بینند که با فعالیت‌های اجتماعى مخصوصاً در عصر ماشین‌های مدرن سازگاری ندارد و یا اینکه حجاب از این نظر که میان زنان و مردان فاصله می‌اندازد، طبع حریص مردان را آزمندتر می‌کند، و به‌جای اینکه خاموش‌کننده باشد آتش حرص آنها را شعله‌ورتر می‌سازد؛ درحالی‌که با چشم خود گروه‌گروه زنانى را می‌بینیم که با داشتن حجاب اسلامى در همه‌جا حاضرند، در اداره‌ها، در کارگاه‌ها، در راهپیمایی‌ها و تظاهرات سیاسى، در رادیو و تلویزیون، در بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتى، و در مراقبت‌های پزشکى، در دانشگاه. این افراد از رسالت عظیم زن که نقش بسیار مهمی در خانواده و تربیت فرزندان برای ساختن یک اجتماع سالم و آباد و پر حرکت دارد، بی‌خبرند.
فقیهی با اشاره به اینکه علل گرایش به بی‌حجابی یا بدحجابی دلایل خاصی دارد، تصریح کرد: علل پدیده بی‌حجابی یا بدحجابی باید از جنبه فردی و اجتماعی در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و یا سیاسی مورد بررسی قرار گیرد؛ باکمال تأسف باید اذعان داشت که بعد از انقلاب اسلامی به خیلی از مقوله‌ها و مخصوصاً موضوع حجاب توجه منطقی و جدی نشده به‌عنوان‌مثال برای حجاب اسلامی، تعریف دقیقی ارائه نشده و الگوهای مناسب اسلامی، ایرانی و نوع پوشش زنان مشخص نشده از طرفی، افراط‌وتفریط که گاهی منجر به سهل‌انگاری نسبت به حجاب، برخورد همراه با خشونت و در گیری لفظی و بدنی موجب بدبینى و تنفر مردم و به‌ویژه زنان به موضوع حجاب شد.
وی ادامه داد: یکی از عواملی که موجب می‌شود تا برخی از خانم‌ها و دختران به سمت بی‌حجابی و یا بدحجابی گرایش پیدا کنند، پندار ارزش در جامعه است. آنان تصور می‌کنند خودنمایی و تظاهر (بدحجابی) در انظار مردم و جامعه ارزش محسوب می‌شود. امام علی (علیه‌السلام) درباره این گونه زنان می‌فرماید: «... وَ إِنَ النِّسَاءَ هَمُّهُنَّ زِینَةُ الدُّنْیَا وَ الْفَسَادُ فِیهَا...»؛ (تلاش و همت زنان در جهت زینت و آرایه‌های زندگانی دنیا و ایجاد فساد و تباهی در آن است). البته مراد از نساء همه زنان نیست؛ بلکه آن دسته از زنانی که به دنبال فساد و گناه هستند این نوع پوشش را برای نشان‌دادن خود انتخاب می‌کنند.
وی تصریح کرد: تهاجم فرهنگی و نفوذ فرهنگ بیگانه یکی دیگر از علل بی‌حجابی در جامعه است. در دنیای امروز دستگاه‌های تبلیغاتی غرب با پیشرفته‌ترین وسیله تبلیغی مثل ماهواره و شبکه‌های اجتماعی سعی دارد فرهنگ بیگانه از اسلام را که در بیشتر موارد فاسد و مخرب است، در کشورهای جهان سوم و مخصوصاً جوامع اسلامی پیاده کند و فرهنگ خود را بر جهان مسلط کند.
فقیهی با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین عوامل بدحجابی، ضعف ایمان و معنویت است، خاطرنشان کرد: ایمان همچون پناهگاهی است که انسان را از افتادن در گناهان حفظ می‌کند؛ چنان‌که قرآن کریم در نازعات آیات 40 و 41 می‌فرماید: «و اَمّا مَن خافَ مقامَ رَبّهَ و نَهیَ النفسَ عَنَ الهوی فاِنّ الجنّةَ هَیَ المأوی»؛ (و اما کسی که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوا بازداشت، پس جایگاه او همان بهشت است.) امام صادق (علیه‌السلام) نیز با اشاره به ارتباط ایمان و حیا، انسان بی‌حیا را بی‌ایمان می‌دانند: «لا ایمانَ لِمَن لا حیاءَ لَه»؛ (کسی که حیا ندارد ایمان ندارد) پوشش و حیا دو مقوله‌ای هستند که قابل‌تفکیک از هم نیستند. زنان باحیا با رعایت حجاب، زینت‌های خود را به نمایش نمی‌گذارند. اما زنانی که اسرار و زیبایی‌های خود را به نمایش می‌گذارند، پرده بین خود و خدا را دریده‌اند و به شخصیت و اعتبار خود خدشه وارد می‌کنند. هرچند حجاب به معنای برخورداری از همه مراتب عفاف نیست، ولی عفاف بدون رعایت پوشش ظاهری نیز قابل‌تصور نمی‌باشد.
وی با اشاره به اینکه گاهی اوقات اگر ابراز محبت در انسان به‌اندازه نباشد موجب کمبودهای شخصیتی در فرد می‌شود و در پی جبران آن خلأها به راه‌هایی متوسل می‌شود، تصریح کرد: کمبودهای عاطفی در خردسالی و گاهی در بزرگسالی، هویت و شخصیت را به‌شدت دچار کاستی می‌کند. آنگاه این گونه افراد چنانچه راهنمایان درستی نداشته باشند، برای جبران آن به شیوه‌های غیرطبیعی دست می‌زنند و شخصیتی دروغین و بی‌پایه برای خود رقم می‌زنند.
این کارشناس امور تربیتی اظهار کرد: بررسی برخورد برخی زنان و دختران در مسئله پوشش کاملاً نشانگر آن است که خودآرایی و خودنمایی نوعی ایجاد شخصیت پنداری است تا با جلب‌کردن نظرها آفریدن جاذبه، خلأها را بپوشانند. کسب موقعیت انسان موقعیت طلب است و همواره می‌خواهد در میان مردم از جایگاهی درخور توجه برخوردار باشد.
انتهای خبر/
