به گزارش
چهاربهاران، «گل فشان» پدیده ای طبیعی و همانند آتشفشان به صورت تپه ای مخروطی است و به جای گدازه، از دهانه آن گاز همراه با گِل خارج می شود. این عارضه عمدتا در دشت ها و جلگه های مشرف بر دریا دیده می شود و بیشتر آنها در فاصله کمی از دریا (حداکثر ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر) استقرار یافته است.
در بین دشت کهیر و تنگ و در ۲۰ کیلومتری روستای کهیر، در مسیر جاده تنگ به گالک، سه تپه کوچک گل فشان به فاصله چند کیلومتر از هم قرار دارند.
این تپه ها ارتفاعی ۱۰ تا ۲۰ متری دارند که دو تای آنها از چند سال پیش غیرفعال شده، اما سومین تپه همچنان مانند آتشفشانی فعال است و از دهانه آن گل سرد طوسی رنگی تراوش می شود. گردشگرانی که به چابهار سفر می کنند، تماشای گل فشان ها را از هیجان انگیزترین تجربیات خود به شمار می آورند.
در بلنداي اين تپه‌ها، دهانه‌هايي به قطر چند سانتي متر وجود دارد و از دهانه گل‌فشان كه در حال حاضر فعال است، به طور متناوب گل خاكستري رنگ خارج شده و به سوي دامنه‌ها سرازير مي‌شود.
دوره تناوب اين پديده نادر و زيبا ده تا پانزده دقيقه است كه اين عمل با لرزش خاك همراه است و گاهي به هنگام خروج گل، صدايي همانند شليك تفنگ از آن به گوش مي‌رسد.
ارتفاع تقريبي کوه گل افشان بندر تنگ 100 متر و قطر قاعده آن کمي بيش از 100 متر است. بالا رفتن از کوه اگر فصل بارندگي نباشد؛ تقريبا راحت است.
در بالاترين نقطه کوه چاله اي به قطر کمتر از يک متر و به عمق حدود نيم متر وجود دارد که با گل پوشيده شده است. در فواصل زماني حدود يک دقيقه، مقداري گل با صداي خاصي شبيه به ترکيدن يک حباب، از چاله خارج و به اطراف پراکنده مي شود.
انتهای پیام/
