به گزارش
چهاربهاران، استان سیستان و بلوچستان از ظرفیت های تجاری اقتصادی کشاورزی و گردشگری نه تنها چیزی کم از سایر استان های کشورمان ندارد، که در بعضی بخش ها سرمایه های بیشتری هم دارد؛ مرزهای گسترده خاکی و آبی، قابلیت کشت و تولید محصولات و میوه های نادر گرمسیری، و وجود جاذبه های تاریخی و گردشگری، از ظرفیت های بی شمار این استان به ظاهر محروم است.
سواحل این استان به دلیل قرار گرفتن در موقعیت راهبردی و ترانزیتی از اهمیت فراوانی برخوردار است به‌ویژه بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی ایران و آسان‌ترین و بهترین راه دسترسی کشورهای آسیای میانه به آب‌های آزاد است.
بسیاری از شهروندان جنوب استان رزق خود را از صیادی درآبهای نیلگون دریای عمان می جسته و می جویند، گرچه در سال های اخیر دریا دیگر با آنها همراه نیست، چرا که جان و رمقی برایش نمانده، آبزیانش دسته دسته خوراک تورهای بزرگ ماهیگیری می شوند و دریا دیگر چیزی برای صیادان بومی در چنته ندارد.
صید ماهی تنها منبع درآمد برای گذران زندگی در این منطقه است و از آنجا که در سالهای اخیر با توجه به حضور کشتی‌های چینی، ماهی ها کم شده و درآمد صیادان به‌شدت کاهش یافته، مجبور می شوند به مناطق دوردست دیگر برای صیادی بروند که امنیت جانی آنان را به خطر می اندازد.
در سالهای اخیر میزان سهم مردم بومی این منطقه از این ظرفیت خدادادی هم کم‌تر شده است زیرا با توجه به توسعه صیدهای جدید از جمله صید «ترال» و ورود کشتی‌های بزرگ، صیادان بومی با مشکلات فراوانی روبرو شده‌اند.
عمده ترین مشکل صیادان چابهاری صید بی رویه توسط کشتی های ترال است
عبدالغنی پرستش از صیادان چابهاری گفت: عمده ترین مشکل صیادان چابهاری صید بی رویه توسط کشتی های ترال است این کشتی ها با پهن کردن تورهای بزرگ باعث صید تمامی آبزیان می شوند که این امر باعث می شود تعداد ماهیان به شدت کاهش یابد و صیادی که اصلیترین شغل ما است با مشکلات جدی مواجه شود.
صیادان محلی در گفت و گو با خبرنگار ما گفتند: کشتی های ترال با تخریب کف دریا، زیستگاه ها و بستر زندگی ماهی ها را از بین می برند و برای دیگر صیادان منطقه به جز ضرر ارمغان دیگری به همراه نمی آورند.
محمد بلوچ افزود: شناورهای غیرمجاز در ایام ممنوعیت آزادانه صید می کنند اما صیادان منطقه قادر نیستند به صیدگاه بروند و این باعث نگرانی صیادان شده است.
وی اضافه کرد: بهره‌برداری غیر مجاز و خارج از فصل زنگ خطری برای پایان ذخایر دریایی در این منطقه است و اگر چاره اندیشی نشود، پشیمانی فایده‌ای ندارد.
داود هوت گفت: صید ماهی تنها منبع درآمد ما برای گذران زندگی در این منطقه است که متأسفانه در سالهای اخیر با توجه به حضور کشتی‌های ترال درآمد ما به‌شدت کاهش پیدا کرده است.
وی افزود: با توجه به اینکه این کشتی‌ها اکثر ماهی‌ها این منطقه را به روش ترال صید می‌کنند ما مجبور هستیم به مناطق دیگر که برای ما ایجاد خطر می‌کند مراجعه کنیم.
کشتی های ترال چینی تنها به صید ماهی های غیرحلال می پردازند
مدیرکل شیلات استان سیستان و بلوچستان با بیان اینکه حریم آب های ساحلی چابهار و کنارک 12 مایل است اظهار کرد: در این محدوده هیچ کشتی خارجی حق استفاده از ذخایر دریایی را ندارد.
هدایت الله میرمرادزهی در گفت و گو با خبرنگار
چهاربهاران گفت: تعداد 16 کشتی از نوع ترال متعلق به جمهوری اسلامی ایران که مجوز آنها از سوی سازمان شیلات ایران صادر شده است در سالهای قبل مشغول صید ماهی غیرماکول نظیر ماهی های یال اسبی، مرکب، اسکویید و غیره بوده اند.
وی از بروز بودن کشتی های ترال خبر داد و افزود: کشتی های ترال به سامانه روز ماهی یاب و رادار در عمق دریا مجهز هستند و از تونل انجماد، سردخانه و توانایی فراوری ماهی در داخل کشتی برخوردارند.
مدیرکل شیلات استان سیستان و بلوچستان بیان کرد: این کشتی ها توانایی تشخیص صید را دارند و فقط ماهی حرام گوشت را صید می کنند که برای ما قابل مصرف نیست و تنها صید این ماهی ها ارز آوری برای ایران دارد.
وی خاطرنشان کرد: لنج های موجود در چابهار و کنارک نمی توانند در عمقی که کشتی های ترال صید می کنند بروند.
انتهای پیام/
