به گزارش
چهاربهاران، شغل صیادی تنها منبع درآمد مردمان سواحل نشین در جنوب شرقی ایران است، صیادان سواحل مکران سالهاست که دل به دریا می زنند و هرآنچه را که به دست می آورند مخارج مایحتاج زندگی خود می کنند.
ظرفیت صید سالانه شهرستان چابهار بر اساس آمار شیلات بیش از 170 هزار تن انواع ماهی است که 60 درصد صید کشور و بیشترین میزان صید ماهی صنعتی کشور (ماهی تن) را به خود اختصاص داده است؛ در حال حاضر صیادان این منطقه صید را با ۲ هزار و ۴۰۰ شناور انجام می‌دهند که هزار و ۲۰۰ فروند از این شناور‌ها قایق‌های صیادی هستند.
مدتی است صیادی در جنوب شرقی ایران دیگر مقرون به صرفه نیست و رونق گذشته را ندارد چرا که ذخایر دریا کاهش یافته و تلاش صیادان در هر بار صید، محصول کمتری دارد و از سوی دیگر هیچ گونه حمایتی از سوی دولت انجام نمی گیرد صید به روش های مخرب و زیان بار ازجمله(ترال، محاصره ای) به گونه ای زیاد شده که انگار دریا هم بخیل شده است. این ها را در گفتگوی کوتاه با پیرمردی که بهترین سالهای عمرش را در دریا با موج های بی تلاطم و طوفان های خروشان برای کسب روزی حلال گذرانده است فهمیدم!!!
درعصر بهاری بندر بریس زیر آلاچیق نیمه کاره ماهیگیر پیرمردی نشسته بود و امواج خروشان دریا عمان را می‌نگریست و مدام از خود می‌پرسید؟ این چند سال آخرعمر من، آیا کاروبار صیادی خوب می‌شود؟
نامش فقیر محمد هوت است، با اینکه اخم‌هایش درهم پیچیده بود و دل‌خوشی از روزگار و دریا، صید و صیادی این روزها نداشت اما بازهم شکر خدا را بر زبان می‌آورد و می‌گفت: خدایا به کرامتت شکر خدایا شکراما دلگیر بود ازاین روزها که حرفه ی آبا و اجدادیانش دیگر به صرفه نیست، همه چیز گران شده است از سوخت مصرفی گرفته تا ادوات صید، هزینه های گزافی که دولت به صیادان متحمل شده، نبود قوانینی که باعث جلوگیری صید مخرب و نابودی زیستگاه صیادان در دریا شود؛ از کاهش حمایت های دولت وشیلات ایران از صیادان بومی و اصیل که به صورت مجوزهای قانونی اقدام به صید می کنند گلایه می کرد.
وی ادامه داد: ماهیگیران بنادر جنوب شرقی چابهار از دیربازمشغول به صیادی هستند و هرگز در این سالها به مانند این روزها درد و رنج مشکلات را نچشیده اند صیادان بهترین سالهای عمر خود را دیگر محال است ببینند.
صیاد چابهاری با گلایه از بی توجهی مسئولین به صیادان ترال افزود: بی توجهی دولت و شیلات از صیادان اصیل و بومی که دارایی همه مجوزهای قانونی برای صیادی هستند باعث شده صید مخرب و ویران گر نابودی زیستگاه آبزیان روز به روز بیشتر شود.
به گفته وی؛ نبود هیچ گونه حامی برای صیادان به جای رسیده که شناور های کشور همجوار بدون توجه به حقوق دریا و صیادان با زیرپا گذاشتن مرزهای آبی به حریم دریا تجاوز می کنند و هیچ ارگانی حاضر به پاسخگوی نیست شکایت می کرد.
هوت به وضع صید امسال خود اشاره می کند و می گوید: تا به امروز به ندرت دریا صاف و آسمان آفتابی بود؛ در روزهای که بعلت شدت باد و مواج بودن دریا، کار صیادی تعطیل می‌شود و به دلیل اینکه صیادی دیگر رونق گذشته را ندارد و قادر به تأمین هزینه‌هایمان نیستیم و درآمد حاصل از صید را نمی دانم کجا خرج کنم خرج روزانه خود و خانواده ام را یا هزینه متحمل شده دولت را تامین کنم.
از صید و صیادی رضایت نداریم و به ناچار دراین حرفه مشغول هستیم چون تنها منبع درآمدمان است.
وی می گفت صیادان مظلوم در شغلی فعالیت می کنند که بیشترین رنج و تحمل را به جان میخرند که از کمترین مزایای دولتی برخودارند وقتی بازنشسته شوند کمترین حقوق را از دولت می گیرند.
رماتیسم، دیسک کمر، آرتروز، پیری زود رس، بیماری های قلبی ازجمله بیماری‌های هستند که به گفته اوهمه ماهیگیران را تهدید می‌کند اما هیچ کس از آنها خبر ندارد وبه فکرشان نیست.
دلش پر بود از حرف های ناگفته بسیار اما غروب دل انگیز وآرام بخش بندر بریس از راه رسید؛ صیادان بندربریس با همه مشکلات، دلشان به مهر دریا گره خورده و می‌گویند، صیادی شغل مقدسی است و بارها شده که تورهای صیادان خالی از دریا برگشت و بازهم صیادان برای تورهای خالی نیز صلوات فرستادند و خدا را شکر کرده اند که نشان از اعتقاد و تقدس این حرفه دارد.
صیادان مظلوم جنوب ایران حمایت می خواهند تا به آسایش برسند.
گزارش از خبرنگار افتخاری
چهاربهاران از بندر صیادی بریس- عمران تارم
