به گزارش
چهاربهاران، استفاده از علم و توان علمی دانشگاه در بخش صنعت در کنار تجربه بدست آمده حاصل از کاربردآن در صنعت با همدیگر می تواند متضمن توسعه و اقتصاد دانش محور در جامعه باشد.
علم در صنعت از حالت نظری و تئوری به مرحله اجرا در می آید یا به عبارتی حاصل و کارکرد علم در بخش صنعت به افزایش بازدهی و کیفیت و بهره وری بالا می انجامد.در ادامه به رابطه علم و صنعت در ایران خواهیم پرداخت.
لزوم حمایتهای مالی دولت از بخش پژوهش
می توان گفت سرمایه گذاری در بخش پژوهش در کشور بجز مواردی در بخش هسته ای وپتروشیمی ما بسیار ناچیز است .در کشورهای صنعتی نسبت تحقیق و توسعه به تولید ناخالص داخلی بالای سی در صد است در حالی در کشور ما این رقم حدود 2 درصد است.
دولت بخصوص وزارت علوم می تواند شرایطی را ایجاد کند تا پژوهش در دانشگاه ها نهادینه شود و در ادامه با ایجاد ارتباط قوی بین صنعت و دانشگاه و قانونمند کردن آن به توسعه شتاب بیشتری دهد.
فرهنگی سازی بخش پژوهش نیز از اقدامات مهم و اساسی در نهادینه کردن مقوله پژوهش در جامعه است که رسانه ها نقش تعیین کننده در این زمینه دارند.و با نمایش الگوهای موفق استفاده از علم و پژوهشهای دانسجویان به صورت کاربردی در صنعت مئجب آشنایی و تشویق دانشجویان برای ورود به این حوزه خواهد شد.
بنابراین نقش دولت در تببین و جایگاه دانشگاه و صنعت در کشور نقشی تعیین کننده و زیر ساختی است که تغییر نگاه و عزم جدی مسئولان را در این حوزه می طلبد.
همکاری صنعت ودانشگاه و درآمد زایی دو جانبه
البته رابطه کابردی دانشگاه با صنعت رابطه ای دوطرفه با سود و توسعه دوجانبه است دانشگاه می تواند با حضور در بخش صنعت نیاز ها و مشکلات صنعت رابا علم حل کند .
چنانکه در مالزی همانند کشورهای در حال توسعه دانشگاه ها پژوهش محور حرکت می کنند به عنوان مثال مدرک دانشجو در صورتی قابل تائی است که دانشجو بتواند با پژوهش مشکلی در بخش صنعت را حل کند ویا در دانشگاهی مانند دانشگاه استنفورد ایالات متحده امریکا فقط 10 درصد درآمد خود را از طریق شهریه دانشجویان تامین می کند وبخش اعظم ان را از طریق انجام پژوهشهای میدانی که توسط خود دانشجویان در همکاری و تفاهم با بخش صنعت بدست می آورد.
کارشناسان اقتصادی معتقدند ارتباط مؤثر میان دانشگاه و صنعت زمانی تحقق می‌یابد که دانشگاهها با تحقیقات کاربردی در صدد انتقال فناوری برآیند و این امر بدون نهادینه کردن پژوهش در دانشگاهها و همچنین، برآورده ساختن نیازهای آموزشی متخصصان میسر نخواهد شد.
محدودیتهای رابطه دانشگاه وصنعت در ایران
یکی از بارزترین نشانه های بالندگی وتوسعه هر کشور توانایی در استفاده از فن اوری و پژوهش های علمی وکاربردی است ودر این میان بررسی دقیق رکود دراین زمینه در کشور باید مورد توجه دانشگاه ها و صنعت قرار گیرد.
با نگاهی اجمالی به دانشگاه ها و کیفیت آموزشی فارغ التحصیلان می توان در یافت ساختار موجود در دانشگاه های پاسخگوی نیاز علمی در بخش صنعت نمی تواند باشد.برای تحول در دانشگاه نیاز به تغییر اساسی احساس می شود وتاوقتی دانشگاه تامین کننده نیاز علمی صنعت نباشد جامعه رنگ پیشرفت وتوسعه را نخواهد دید.
پس باید تلاش کرد تا به رابطه عمیقی بین صنعت و دانش برسیم ودانشگاه های بتوانند نقش مهمی در اعتلا و پیشرفت کشور ایفا کنند.
انتهای پیام/
