به گزارش
چهاربهاران، رابطه میان جمهوری اسلامی ایران و پاکستان قبل و پس از تحریم بخصوص در سال‌های اخیر تحت‌تأثیر عوامل مختلفی بوده است.
سفر چندی قبل رئیس جمهور به پاکستان دست آورد چندانی برای کشور نداشت و حتی منجر به عقد قرارداد بین دو کشور هم نشد و تنها دست آورد این سفر امضای شش تفاهم نامه بود.
انتقال گاز ایران به پاکستان و حضور مقامات امنیتی استان در این کشور نوید قرارداد امنیتی در مرزها برای جلوگیری از شرارتهای مرزی که موجب ناامنی در کشور می داد ولی خبر ها حاکی از عدم هر گونه توافق در این زمینه می دهد.
عدم حصول دستاورد گازی توسط روحانی با پاکستان پای رقیب دیرینه پاکستان یعنی هند را به میدان باز کرد؛ حضور وزیر نفت و گاز هندوستان به ایران در این راستا برنامه ریزی شده است.
نفوذ کشور رو به توسعه ای چون هندوستان در بازارهای جهانی و حوزه های نفت وانرژی می تواند بسیار مهم و تاثیر گذار در آینده اقتصادی این کشور باشد و جمهوری اسلامی ایران نزدیکترین و ارزانترین راه برای حصول این مهم است.
پس از تحریم ها و کنار کشیدن هند از خط لوله گاز یا خط صلح و خم ابروی امریکا و کنار رفتن این کشور از این طرح، امریکا با هدف ضربه زدن به اقتصاد کشور به دنبال خط لوله جایگزین برای انتقال گاز به این کشور بود که قطر علی رغم هزینه بسیا بالای انتقال از بستر دریا از این طرح استقبال کرد.
با اینکه انرژی و بخصوص نفت وگاز حوزه بسیار بالقوه ای برای دو کشور محسوب می شود ولی حضور مکرر مهاراجه ها و توافهم نامه جهت سرمایه گذاری 85 میلیون دلاری آنها در چابهار و هیئتهای تجاری این کشور تا وقتی به صورت عملی به مرحله اجرا نرسیده قابل اتکا و نشان از موفقیت و رسیدن به دست آوردی مهم نیست.
البته در میان تلاش عربستان برای یارگیری و مقابله با جمهوری اسلامی ایران در عرصه های مختلف از سیاست گرفته تا حتی ورزش بر کسی پوشیده نیست و در حوزه انرژی نیز تلاش می کند به منافع جمهوری اسلامی ایران ضربه بزند و از طرح انتقال گاز به هندوستان از طریق قطر حمایت می کند.
از طرف دیگر سرمایه گذاری چهل میلیاردی چینیها در بندر گوادر پاکستان برای وصل کرد اقتصاد غرب چین به بازارهای افریقایی واروپایی هندوها را نگران کرده است و برای جبران این خلا به سرمایه گذاری در ایران نیاز مبرم دارند.
انتهای پیام/
